Osnovno pravo koje pripada zaposlenom kojem je otkazan ugovor o radu zbog viška zaposlenih, a koje nemaju zaposleni kojima je otkazan ugovor o radu po nekom drugom osnovu, jeste pravo na isplatu otpremnine. Otpremninu poslodavac mora isplatiti zaposlenom pre dana koji je određen kao dan prestanka radnog odnosa. Visina otpremnine utvrđuje se opštim aktom ili ugovorom o radu, ali ne može biti niža od zbira trećine zarade zaposlenog za svaku navršenu godinu rada u radnom odnosu kod poslodavca kod koga ostvaruje pravo na otpremninu. dok se pod zaradom podrazumeva prosečna mesečna zarada zaposlenog isplaćena za poslednja tri meseca koja prethode mesecu u kojem se isplaćuje otpremnina.
Ugovorom o radu, odnosno opštim aktom kod poslodavca ne može da se utvrdi duži period za isplatu otrpemnine od perioda koji je propisan Zakonom o radu. Takođe, zaposleni ne može da ostvari pravo na otpremninu za isti period za koji mu je već isplaćena otpremnina kod istog ili drugog poslodavca.
Pored otpremnine, zaposleni kojem je otkazan ugovor o radu zbog viška zaposlenih ima, kao i svaki drugi zaposleni kojem je prestao radni odnos, pravo na isplatu neisplaćenih zarada i drugih naknada, a koje je poslodavac dužan da mu isplati u roku od 30 dana od dana prestanka radnog odnosa.
Konačno, zaposleni kojem je otkazan ugovor o radu zbog viška zaposlenih ostvaruje pravo na novčanu naknadu i pravo na penzijsko i invalidsko osiguranje i zdravstvenu zaštitu, u skladu sa propisima o zapošljavanju. Osnovicu za obračun novčane naknade jeste prosečna zarada, odnosno plata, odnosno naknada zarade nezaposlenog, u poslednjih šest meseci koji prethode mesecu u kojem je prestao radni odnos, odnosno osiguranje.
Novčana naknade se utvrđuje se kao 50% osnovice, pri čemu ne sme biti viša od 160% niti niža od 80% minimalne zarade utvrđene za mesec u kojem se vrši isplata, dok se vreme u kojem se vrši isplata određuje na osnovu dužine staža osiguranja.
